Trauma

Hieronder vind je meer informatie over trauma. Onderaan de pagina staan enkele video's met uitleg over trauma in Jit en Jonneke taal. Mocht iets niet duidelijk zijn, neem dan gerust contact met ons op.

Trauma is de optelsom van gebeurtenissen uit ons verleden - Peter A. Levine

Traumapatronen | Fawning

Fight, Flight and Fawning
In relatie tot trauma kennen we de termen fight en flight als overlevingsgedrag. Een wat minder bekende uiting van overlevingsgedrag is fawning. Een fawn is een reekalf en fawning geeft een vorm van weerloosheid aan. Een goede Nederlandse vertaling in het rijtje van vechten of vluchten is er niet. Fawning is een staat waarin onbewust en vanzelf, vanuit ons trauma, aan veiligheid de voorkeur wordt gegeven boven het vechten of vluchten.

Je bent bereid voor jouw veiligheid, het verlies van jouw eigen behoeften en grenzen als prijs te betalen. Daardoor blijf je mensen behagen om in verbinding te kunnen blijven. Je hebt de onbewuste overtuiging dat het beter is jezelf weg te cijferen. Voor de lieve vrede blijf je zwijgen. Je laat je makkelijk voor het karretje van een ander spannen. Het maakt jou niet uit, alles liever dan te worden afgewezen. Fawning is een stressreactie die ons in staat stelt omwille van onze overleving een “veilig en sociaal” gevoel te creëren. Als de situatie te onveilig is en wij niet in staat zijn om weg te komen van het “gevaar” dan is aanpassing de beste strategie. Je bent veilig als je degene waarbij je de dreiging voelt pleziert en tevreden stelt.

Wanneer ontstaat Fawning?
Misschien moest je als jong kind al voor je vader of moeder zorgen en ben je hun last gaan dragen. Of mocht je helemaal niet boos zijn thuis, of je angsten laten zien. Jongens huilen immers niet en meisjes gedragen zich netjes en aangepast. In ieder geval was er te weinig veiligheid om jouw gevoelens te tonen en jezelf te kunnen zijn. Als kind ben je weerloos en afhankelijk van jouw omgeving. Wanneer deze omgeving onveilig was door ouders die geen veiligheid konden bieden of omdat je ouders niet voor je konden zorgen, dan is Fawning een voor de hand liggend patroon. Als kind kun je hier niet tegen vechten en je kunt niet weg. Je zult je dus aan gaan passen. Want als je lief bent, dan mag je misschien wel blijven en wordt er niemand boos op je. Fawning is een zijnstoestand waarin je jezelf verliest omdat je dingen doet of zegt die tegen je eigen gevoel ingaan. Je geeft je eigen behoefte op uit angst dat het voor jezelf op komen of uit de situatie gaan, nog onveiliger voor je maakt. Hoe minder bedreigend je bent, hoe groter de kans wordt dat de ander minder gevaarlijk voor je wordt. Dus je blijft lief lachen en zegt aardige dingen, je past je aan en gaat voor de harmonie. Ogenschijnlijk ben je kalm en lijk je in controle te zijn. Lijken je acties weloverwogen maar ondertussen doe je zo ongeveer alles, inclusief je eigenwaarde verliezen, om maar door de stressvolle situatie heen te komen. Probeer je je grenzen te stellen dan zijn deze zo vloeibaar dat de ander ze niet eens opmerkt. Je geeft voorrang aan wat we denken dat anderen van ons willen in plaats van voor jezelf op te komen.

Uiting van Fawning-gedrag
In de micro-expressie in het gezicht, met name het gebied rond de ogen, is te zien dat de lieve lach niet echt is. Ook in de andere van de zes communicatiekanalen zoals stemgeluid en intonatie, zijn afwijkingen ten opzichte van de echte rustige ontspannen en zelfbewuste staat waar te nemen.  Je communiceert incongruent waardoor je ook weer voor jouw omgeving onvoorspelbaar, dus onveilig wordt. Jouw kennelijk ontspannen en rustige staat kost jou ook nog eens bakken met energie. Want je bent hyperalert op alle signalen van de ander die ook weer subtiel en minder subtiel jou het gevoel van gevaar geven.

Als fawning jouw baseline is, jouw primaire overlevingsstructuur, meestal vanuit de kinderjaren al goed ontwikkeld, dan raak je op den duur gefrustreerd en hopeloos. Je lichaam en geest raken uitgeput. Je loopt kans de verbinding met dat wat voor jou echt belangrijk is kwijt te raken. Door de frustratie kun je zomaar opeens een uitbarsting krijgen waardoor je voor je omgeving als instabiel en onvoorspelbaar wordt ervaren. Ze kennen je immers als rustig en wel overwogen.

Herken je dit patroon?
Als je jezelf herkent in dit patroon, dan helpt het bewust worden hiervan al. Het gaat niet om schuld of slecht gedrag. Het gaat om een reactie van ons zenuwstelsel dat tot heilige taak heeft ons te beschermen. Vaak op basis van ingesleten oude informatie. En omdat ons brein een lerend en voorspellend brein is beschermt het je nog steeds in alle situaties die ook maar een klein beetje lijken op dat wat er vroeger bij jou als kind zo heftig en onveilig was.

Heb je er echt veel last van omdat je juist door jouw verlangen naar veiligheid jouw veiligheid in je relatie of werk dreigt te verliezen of heeft het effect op jouw gezondheid, vind dan de hulp die bij je past en vooral ook kennis heeft van de patronen van trauma en stress.

TraumaTrainingen

Trauma en het verleden
We zijn allemaal geraakt en gevormd door onze geschiedenis. Onze ervaringen uit het verleden kunnen iedere beslissing die we nemen, iedere keuze die we maken, sterk beïnvloeden. Nog steeds wordt trauma gezien als het resultaat van een intense, levensbedreigende gebeurtenis of situatie zoals seksueel misbruik, overlijden van een ouder, scheiding, oorlog, geweld of een ramp. Bijna altijd echter hebben we onze trauma-ervaringen niet bewust, zijn ze vooral stil en subtiel. Deze ervaringen hebben ons op een onbewuste laag diep geraakt. Trauma ontstaat door bedreigende omstandigheden in de kinderjaren. In de hechte relaties waaraan wij als kind niet konden ontkomen, zoals in de relatie tussen ouders en kind. Deze trauma-ervaringen hebben ook vandaag nog invloed op de emotionele balans in ons lichaam en hebben een negatief effect op ons mentale en fysieke welzijn.

Trauma en gedrag
Zeker als je een (gevoelsmatige) onveilige jeugd hebt gehad, omdat jouw vader en moeder niet emotioneel beschikbaar waren, dan zal het je niet onbekend voorkomen dat je -wanneer de stress erg hoog bij je is- gedrag toont dat je liever niet zou willen tonen. Jij als verstandige volwassene raakt getriggerd in een oude, onbewuste kindpijn en of je het nu wilt of niet, voordat je het weet sta je te schreeuwen, smijt je met deuren, loop je weg, zeg je heel gemene dingen, maak je iets stuk of je bevriest en trek je je in jezelf terug. Ook als de stress er niet is, ben je toch nog heel hard bezig iedereen in jouw omgeving te vriend te houden, te pleasen met als onbewust doel niet afgewezen te worden. Je geeft je grenzen niet aan, sterker nog, je weet niet eens hoe dit moet. Toen je kind was, was dit gedrag immers functioneel overlevingsgedrag. Je ervoer letterlijk doodsnood als kind toen jouw ouders niet beschikbaar waren, dus paste je onbewust jouw gedrag aan.

Trauma en relaties
Zo zorgde je ervoor dat jouw ouders jou wel lief vonden. Maar vandaag de dag, in je relatie met je partner, vrienden of vriendinnen, je kinderen of met je collega’s is jouw gedrag, hoe vertrouwd ook, niet meer functioneel. Sterker nog; het zuigt je op termijn helemaal leeg. Je bent namelijk veel te hard aan het werk om liefde en erkenning te krijgen. Op te eisen zelfs. Je doet super goed je best, bij het perfectionistische af, om maar niet in de steek gelaten te worden, of geen afkeuring te ontvangen en het is nooit genoeg. Soms ook ervaar je persoonlijke relaties als benauwend. Houd je het niet vol op je werk. Je hebt het gevoel dat je stikt, ervaar je druk en wil je het liefst de boel de boel laten en nieuwe situaties opzoeken. Weer een nieuwe partner, weer een nieuwe baan, weer een andere leefomgeving. Zolang je beweegt ben je veilig en kan niemand je pijn doen.

Trauma en emoties
Soms ook ben je argwanend. Lijkt het allemaal goed te gaan, maar durf je niet te genieten, niet erop te vertrouwen dat het goed is. Simpelweg omdat jouw oude patroon je vertelt dat je toch niet goed genoeg bent en geluk voor jou niet is weggelegd.Je komt niet meer in opstand, bent gelaten en hebt gebrek aan energie en motivatie. Je bent niet vooruit te branden of verdooft jouw pijn in een verslaving. Het is immers zinloos in verzet te gaan, zoals je dat als kind al zo goed wist.We willen onszelf liever niet als slachtoffer van trauma zien. We willen niet zien dat ook wij als volwassenen (onbewust) traumatische situaties en omstandigheden hebben meegemaakt. Zelfmedicatie en zelfbeschadiging is soms de enige manier om jezelf te beschermen tegen de overweldigende emoties die met trauma gepaard gaan. Ook uitstelgedrag, perfectionisme, onzekerheid, angsten, depressie, zijn hele logische reacties vanuit het stressresponssysteem.

3-daagse TraumaTraining Level 1
Trauma is veel breder dan we ons vaak voorstellen. Het laat blijvende littekens achter, of we ons er nu bewust van zijn of niet.En alleen jij kunt hier iets aan doen. Het lijkt misschien makkelijk een ander de schuld te geven van het feit dat jij nu in dit schuitje zit. Maar zo werkt het niet. De ander heeft genoeg aan zichzelf en aan zijn/haar eigen traumapatronen. Jij moet dus aan de slag. Met jezelf!De 1e stap om beter met jouw onverwerkte patronen om te kunnen gaan begint met erkenning. Erkenning dat jou ooit iets geraakt heeft dat je heeft helpen overleven. De 2e stap is kennis. Gelukkig is er veel nieuwe kennis over trauma en het blijvende effect op ons functioneren. Want als jij weet wat er in jouw lijf gebeurt met de onbewust opgeslagen ervaringen en welke invloed het heeft op jouw gedrag en gezondheid, dan maak je al een grote stap richting heling. En de 3e stap is een strategie. Hoe verder? Hoe voorkom je dat je steeds weer in jouw oude patroon verzeild raakt.

In onze 3-daagse TraumaTraining Level 1 nemen wij je mee en helpen we je graag een heel eind op weg met deze 3 stappen.